To była pierwsza ciąża naszej klaczy *Nunabell, długo czekaliśmy na źrebaka. Trzeba przyznać, było na co czekać, matka, wcześniej wspomniana *Nunabell, ojciec uzdolniony dresażowiec *Norway CS, bogaty rodowodowa hanowe, od strony matki jego babcia to niezapomniana, zasłużona klacz Illuvia, dziadek to Alternative Way, ogierek mimo młodego wieku z każdym krokiem pokazuje na co go stać, gdyby spojrzeć dalej, ujrzymy ogiera *Sternchen, albinosa chodzącego WKKW, który wykazał się już zawodowo jak i w hodowli, natomiast matką Alternative’a jest *Hellfire, kolejna zasłużona klacz z Summer Berry. Znów brniemy dalej, tutaj u *Sternchena widzimy wspaniałe konie z Starlit Meadows, tak samo w przypadku *Hellfire. Wróćmy trochę, a mianowicie do Illuvi, jej matka to niesamowita *Quanta su, za to ojciec równie zasłużony *LuiGrand. Tak więc, ten ogier był warty naszego zachodu. Gdy się urodził ujrzałyśmy pięknego ogierka o maści swego ojca, jasno siwej. Leżał na sianie, nie chciał się podnieść, wyglądał, jakby nie miał siły, jakby świat się na niego uwziął, wielka kupka nieszczęścia. W końcu stanął na własnych nogach, lecz przewracał się, nie mógł się utrzymać. Aż w końcu stanął i stał, patrzył się na nas smutnie, chwiał, pokazywał jak bardzo ma dość.
W czasach wczesnego źrebakowania pokazywał swój brak chęci i siły. Nie hasał po łące jak inne źrebaki, mozolnie kroczył, z zwieszoną głową i smutnymi oczami. Gdy próbowaliśmy go zachęcić do jakiegokolwiek ruchu, on kładł uszy i sam padał na ziemię, nie miał najmniejszego zamiaru chodzić. Wszyscy z Winter Mist spisywali go na straty, ten ogierek spał, jadł, pił, pochodził mozolnie i kładł się spać, w między czasie następowało czyszczenie, które go nie ruszało, nie miał chęci okazywać zadowolenia lub jego przeciwieństwa. Jednak ja powiedziałam, że nie oddam mego siwusa, zawzięłam się, jednak został wystawiony na sprzedaż. Jak się okazało, nikt nie chciał tej mimozy, która ledwo ruszała kopytem. Po raz kolejny powiedziałam, że zajmę się nim i pokażę, że jest stworzony do sportu, zgodzili się.
Gdy przyszedł czas późnego źrebakowania, zaczął ujawniać się jego potencjał i oczywiście charakterek. Obudziło się w nim życie, gdy zaczął ćwiczenia. Lubił prowadzenie na lonży na przeszkody, miał talent i zapał do skoków. W ćwiczeniach rozpoczynających naukę dresażu także radził sobie doskonale, traktował to jak zabawę, uważał na moje ruchy i podpowiedzi przypominając sobie co dana pomoc znaczyła. Kochał nasze gry, gonienie i kopanie piłki było jego miłością. I wszystko byłoby idealne, gdyby nie jego charakterek, robił to co chciał i wtedy kiedy chciał. Nie lubił podnosić kopyt, kładł uszy po sobie i wyraźnie pokazywał, że nie da się dotknąć. Trudności narastały także przy treningu, gdy nie chciał, to zrobił wszystko by nie skoczyć. Tak samo w ćwiczeniach wprowadzających do przyszłego ujeżdżenia, nie dał się dotknąć ręką i startował z zębami by tylko nikt nie dał mu sygnału. A gdy już jakimś cudem udało się go dotknąć to stawał dęba i ani rusz. No cóż, charakterek miał stanowczy, ale wszystko wynagradzała jego inteligencja i zapał do nauki gdy miał chęci.
Zajeżdżanie, ten okres także nie był łatwy, jedyne co mogło go przyśpieszyć to cierpliwość. Bardzo często brałam ogierka na join up, które trwało równie długo. Masaż T-touch także był dużą pomocą, ale musiał trwać bardzo długo. Gdy wreszcie siwek się uspokajał, powoli przyzwyczajaliśmy go do sprzętu, oczywiście pozwalał go do siebie zbliżyć tylko wtedy kiedy chciał. Małymi kroczkami zbliżaliśmy się do celu, w końcu pozwolił osiodłać się, a z upływem czasu nawet polubił siodło. Nauka działania na łydkę nie była dla niego wyzwaniem, uczyliśmy go ręką i dotykiem, więc łydka była podobna, tu już szło z górki.
Charakterek naszego ogierka jest bardzo ciekawy, nie należy do tych miłych i spokojnych koni, które stoją w boksie grzecznie a na treningach chodzą jak marzenie. On potrafi być iście wredny, gdy czegoś nie chce da to wyraźnie do zrozumienia, gdy ma dość chodzenia pod siodłem zacznie stawać dęba i robić wszystko by zrzucić jeźdźca. Niekontrolowany pogna przed siebie jak wariat i się nie zatrzyma póki się nie zmęczy, a zmęczenie u niego jest czymś nierealnym. Jednak potrafi mieć ten swój dobry dzień podczas którego wszystko idzie jak z płatka. Umie okazać czułość, jednak w większości sytuacji woli pokazać rogi. Co do koni, chyba wystarczy, że powiem, iż dla niego specjalnie budowaliśmy osobny padok, nie lubi przebywać z końmi i prędzej żuci się na nie aniżeli przejdzie obojętnie. Nie znosi jak mu ktoś na zadzie siedzi, od razu z kopa, cóż, taki jest i nic tego nie zmieni.
Na treningu to diabełek wcielony, jak nie chce to koniec i basta. Niedoświadczony jeździec na pewno sobie nie poradzi, a gdy zacznie używać bata koń wywiezie go hen daleko, będzie sobie jeźdźca woził, dębował, brykał i co tylko przyjdzie do głowy a co się da wykonać. Sytuacja się zmienia z doświadczonym jeźdźcem, który umie go przywołać do porzątku i na początku jazdy dać bata na zachętę, gdy taki mu pokaże jak się ma zachowywać na samym początku, to przez resztę jazdy można wyrzucić bata do kosza i jeździć na oklep na samym crodeo, skoczy każdą przeszkodę, każdy ruch na ujeżdżalnię wykona. Oczywiście, że ma te swoje gorsze dni, w których nawet światowej klasy jeździec załamie ręce i powie, że na tym koniu nie da się jeździć, ale takie dni zdarzają się tylko raz, czasem dwa na tydzień.
Na zawodach się zmienia, wyraźnie okazuje skupienie i chęci do działania. Oczywiście, że na rozprężalni ma czerwoną wstążkę na ogonie, choć myślę, że muszę mu zawiązać jakąś większą, grubszą w ilości więcej niż trzy by wyraźnie zakomunikować, że lepiej przenieść się gdzie indziej.
W czasach wczesnego źrebakowania pokazywał swój brak chęci i siły. Nie hasał po łące jak inne źrebaki, mozolnie kroczył, z zwieszoną głową i smutnymi oczami. Gdy próbowaliśmy go zachęcić do jakiegokolwiek ruchu, on kładł uszy i sam padał na ziemię, nie miał najmniejszego zamiaru chodzić. Wszyscy z Winter Mist spisywali go na straty, ten ogierek spał, jadł, pił, pochodził mozolnie i kładł się spać, w między czasie następowało czyszczenie, które go nie ruszało, nie miał chęci okazywać zadowolenia lub jego przeciwieństwa. Jednak ja powiedziałam, że nie oddam mego siwusa, zawzięłam się, jednak został wystawiony na sprzedaż. Jak się okazało, nikt nie chciał tej mimozy, która ledwo ruszała kopytem. Po raz kolejny powiedziałam, że zajmę się nim i pokażę, że jest stworzony do sportu, zgodzili się.
Gdy przyszedł czas późnego źrebakowania, zaczął ujawniać się jego potencjał i oczywiście charakterek. Obudziło się w nim życie, gdy zaczął ćwiczenia. Lubił prowadzenie na lonży na przeszkody, miał talent i zapał do skoków. W ćwiczeniach rozpoczynających naukę dresażu także radził sobie doskonale, traktował to jak zabawę, uważał na moje ruchy i podpowiedzi przypominając sobie co dana pomoc znaczyła. Kochał nasze gry, gonienie i kopanie piłki było jego miłością. I wszystko byłoby idealne, gdyby nie jego charakterek, robił to co chciał i wtedy kiedy chciał. Nie lubił podnosić kopyt, kładł uszy po sobie i wyraźnie pokazywał, że nie da się dotknąć. Trudności narastały także przy treningu, gdy nie chciał, to zrobił wszystko by nie skoczyć. Tak samo w ćwiczeniach wprowadzających do przyszłego ujeżdżenia, nie dał się dotknąć ręką i startował z zębami by tylko nikt nie dał mu sygnału. A gdy już jakimś cudem udało się go dotknąć to stawał dęba i ani rusz. No cóż, charakterek miał stanowczy, ale wszystko wynagradzała jego inteligencja i zapał do nauki gdy miał chęci.
Zajeżdżanie, ten okres także nie był łatwy, jedyne co mogło go przyśpieszyć to cierpliwość. Bardzo często brałam ogierka na join up, które trwało równie długo. Masaż T-touch także był dużą pomocą, ale musiał trwać bardzo długo. Gdy wreszcie siwek się uspokajał, powoli przyzwyczajaliśmy go do sprzętu, oczywiście pozwalał go do siebie zbliżyć tylko wtedy kiedy chciał. Małymi kroczkami zbliżaliśmy się do celu, w końcu pozwolił osiodłać się, a z upływem czasu nawet polubił siodło. Nauka działania na łydkę nie była dla niego wyzwaniem, uczyliśmy go ręką i dotykiem, więc łydka była podobna, tu już szło z górki.
Charakterek naszego ogierka jest bardzo ciekawy, nie należy do tych miłych i spokojnych koni, które stoją w boksie grzecznie a na treningach chodzą jak marzenie. On potrafi być iście wredny, gdy czegoś nie chce da to wyraźnie do zrozumienia, gdy ma dość chodzenia pod siodłem zacznie stawać dęba i robić wszystko by zrzucić jeźdźca. Niekontrolowany pogna przed siebie jak wariat i się nie zatrzyma póki się nie zmęczy, a zmęczenie u niego jest czymś nierealnym. Jednak potrafi mieć ten swój dobry dzień podczas którego wszystko idzie jak z płatka. Umie okazać czułość, jednak w większości sytuacji woli pokazać rogi. Co do koni, chyba wystarczy, że powiem, iż dla niego specjalnie budowaliśmy osobny padok, nie lubi przebywać z końmi i prędzej żuci się na nie aniżeli przejdzie obojętnie. Nie znosi jak mu ktoś na zadzie siedzi, od razu z kopa, cóż, taki jest i nic tego nie zmieni.
Na treningu to diabełek wcielony, jak nie chce to koniec i basta. Niedoświadczony jeździec na pewno sobie nie poradzi, a gdy zacznie używać bata koń wywiezie go hen daleko, będzie sobie jeźdźca woził, dębował, brykał i co tylko przyjdzie do głowy a co się da wykonać. Sytuacja się zmienia z doświadczonym jeźdźcem, który umie go przywołać do porzątku i na początku jazdy dać bata na zachętę, gdy taki mu pokaże jak się ma zachowywać na samym początku, to przez resztę jazdy można wyrzucić bata do kosza i jeździć na oklep na samym crodeo, skoczy każdą przeszkodę, każdy ruch na ujeżdżalnię wykona. Oczywiście, że ma te swoje gorsze dni, w których nawet światowej klasy jeździec załamie ręce i powie, że na tym koniu nie da się jeździć, ale takie dni zdarzają się tylko raz, czasem dwa na tydzień.
Na zawodach się zmienia, wyraźnie okazuje skupienie i chęci do działania. Oczywiście, że na rozprężalni ma czerwoną wstążkę na ogonie, choć myślę, że muszę mu zawiązać jakąś większą, grubszą w ilości więcej niż trzy by wyraźnie zakomunikować, że lepiej przenieść się gdzie indziej.
- Skoki – Ma do tego zapał i możliwości. Podoba mu się latanie w górę. Jest skupiony, uważa na każdą pomoc jeźdźca, jest niezwykle na nie wyczulony, lecz nie widać tego, ponieważ koń zawsze pędzi przed siebie na złamanie karku, podobnie jak Smile rozpędza się i gna do przodu nie oszczędzając sił, bo sił ma mnóstwo, taki nieskończony zapas z którego bierze a i tak nie ubywa. Ma bardzo mocne wybicie z zadu, dzięki któremu frunie do góry niczym ptak, zawsze pokonuje przeszkodę z zapasem.
- Cross – Jak już mówiłam, siwek ma mnóstwo energii, jest niezwykle wytrzymały a zarazem bardzo szybki, co daje mu idealne warunki do uprawiania tego zacnego sportu. Tutaj także się rozpędza i gna, uważając zarazem na pomoce jeźdźca. Nie ma dla niego rzeczy niemożliwych, nic go nie spowolni, nie boi się trudniejszych, ubłoconych tras. Lubi przeszkody wodne, kocha wskakiwać do wody i w niej biegać, bo wie, że sobie poradzi. Nie boi się tafli wody, wskakuje z zapałem.
- Ujeżdżenie – Delikatny, czujny, elegancki, płynny, tak można określić go na ujeżdżalni, zdecydowanie wyróżnia się z tłumu, siwek, który porusza się niczym baletnica, idealnie wyważając każdy krok. On zlewa się z jeźdźcem, nawet nie widać kiedy dosiadający go człowiek daje mu sygnał. Ogier zbiera dużo punktów na wyciąganiu i zbieraniu chodów. Wyróżnia się także swoją delikatnością i płynnością przy stępie hiszpańskim i półpiruetach, idealny do ujeżdżenia.
- Pokazy – Nic dodać nic ująć, hanower o łagodnej a zarazem sportowej budowie, ładnych, płynnych ruchach, postawionych uszach i wysoko zadartej głowie, wyróżnia się z tłumu i lubi to robić. Zgrywa się z prowadzącym i wie, kiedy ma zakłuwać, kiedy zagalopować, z jakim tempem i inne tego typu rzeczy. Sędziowie cenią obie tego ogiera, a on to lubi.
************Age of Ultron
Imiona stajenne: Ultron, Tron, Diabeł, Siwiec
Znaczenie imienia: Czas Ultrona
.___~*~___.
Linia żeńska: *Nunabell
*Illuvia x *Alternative Way
Linia męska: *Norway CS
N-virt x N-virt
N-virt x N-virt
Urodzony: 05. 11. 2009 r.
Hodowca: Paula "Detalli" Ravenwood
Hodowla: Winter Mist
Własność: Paula "Detalli" Ravenwood
Przebywa na terenie: Kaer Morhen
.___~*~___.
Rasa: Koń hanowerski
Płeć: Ogier
Płeć: Ogier
Maść: Siwa
Odmiany głowa: -
Odmiany przednie nogi: -
Odmiany tylne nogi: -
.___~*~___.
Kuty: Tak, na cztery nogi
Chip: Posiada
Paszport: Posiada
Kondycja: Dobra
Zdrowie: Celujące
Ujeżdżony: Tak
.___~*~___.
Ilość gwiazdek: 12
Skoki: N-C1
Ujeżdżenie: L-C
Cross: medium, hard, very hard
WKKW: medium, hard, very hard
Pokazy
Wystawy
Hodowla
Pokazy
Wystawy
Hodowla
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz